Δύστιχα δίστιχα

Να επιστρέφεις στην πονεμένη αιτιότητα της μέρας
σαν κάθαρμα που βλαστούς ομορφιάς αιμορραγεί.

Την τέφρα της προσευχής να τινάζεις στην έρημο
λες και τα πουλιά θα αναζητήσουν τις άκαρπες πηγές.

Κορώνα γράμματα τον θηρευτή της νύχτας να ορίζεις
τα ασημένια βήματα κυκλώνουν τις αθάνατες εικόνες των νεκρών.

Αθώα ηττημένος
σε γενετήσια δροσιά να κατέρχεσαι.

Κάτω από τις σκάλες - ο ίλιγγος
κάτω από τον ίλιγγο - το μέλι της σιωπής.

Τα τύμπανα των μηρών πάνω στο λεπίδι του καλοκαιριού
αμέριμνα πλουτίζουν.

Τα πλήκτρα παίζουν μια θεσπέσια φρικωδία
φορώντας κόκκινες κορδέλες κεραυνού.