Σχέδια σε μια σχεδία

Κάποτε θα γράψω για τα παλιά καφενεία
που η αγρύπνια της πόλης τους κρεμούσε βιβλικά παράθυρα

ίσως να θυμηθώ και εκείνο το παράξενο μελάνωμα
στην πλάτη της σελίδας που έσκισες.

Κάποτε θα μιλήσω για όλες τις φτερούγες
που έμαθαν να ζουν με υπερσυντέλικους

μα και για το παιδικό δωμάτιο
που τις νύχτες το ζύμωνε ένας ωκεανός άσπρα γέλια.

Πρέπει, πρέπει κάποια στιγμή να αποφανθώ
για το έγκλημα,
δεν κόβεις εύκολα σε φέτες τη ζωή σου
μήτε καρπίζεις το τσιμέντο ρουφώντας βλέμματα.

Τίποτα δεν θα πω
βράδιασε και απόψε

εν μέσω ησυχίας
μεταμελούμαι
για τα τρένα
με τους αναστάσιμους ήχους
της αναχώρησης.