Ecce homo

Κάτι στη χειροποίητη αναπνοή
και στη συσσώρευση της καρδιάς,
είναι πέραν των ανθρωπίνων.
Η κατασκευή των λουλουδιών
στο προαύλιο της ξηρασίας
η ομπρέλα των αποκαλύψεων
σαν κινούμενα πρωτόλεια σχήματα
- τόσες επινοήσεις των βασιλικών ματιών,
ψευδότροπα βότσαλα που προσηλώνονται σε υγρές απουσίες-.

Κάτι στην αλμύρα των αξύριστων ημερών
και στο ασημένιο κάδρο των ρυτίδων,
είναι πέραν των ανθρωπίνων.
Αντίδωρη σάρκα
με την ανακτορική κούραση του θνητού
βαρυπρεπής και κλωνισμένη
και εξισωμένη με τα ανέκφραστα
σαν κουδούνισμα ματαιότητας
στη λυπημένη διαστολή του μεσημεριού.