In propria persona

Πέρα για πέρα
βούιξε ανάσταση
όμως εγώ κάθε πρωί
ανοίγω βρύσες
ποτίζω τους νεκρούς

χώμα ανάπηρο
αθωώνει τις παλάμες
πάνω στη πέτρα
νυχτώνει ο λαιμός

κι όλο ποτίζω του φονιά
το μαύρο φίδι
κι όλο ζεσταίνω τη σιωπή
να μην κρυώνει.