Συμβαίνει την ώρα που εξημερώνεις λιοντάρια

Ενα μαγκάλι ήχος
άτακτα χύνει
ρυτίδες στους φθόγγους

τούφες γράμματα παίρνουν φωτιά
κάποιοι συλλαμβάνουν στάχτες
στις αλέες των προσευχών

λαιμός δέντρου
στο λιγοστό της νύχτας
δέχεται εισπνοές αίματος

σταγόνες λεπτοδείκτες
πέφτουν στο μωσαϊκό
πολυσύλλαβων βράχων
χωρίς αποτύπωμα χειμώνα

από τη μήτρα των λέξεων
ξηλώνω την πιο αιχμηρή
καρφώνω στα μάτια του εσώψυχου
μια φούγκα ρημάτων

τώρα προλογίζω
κατάγματα
με τύμπανα σπλάχνα.