Πεδίο βολής

Όλα τα φώτα δοσμένα

στο ψύχος

του κεφαλιού

Δες

Ένα δάσος

Καίγεται

Σαν πεδίο βολής

Για ποίηση

Κι ύστερα θα πυροβολήσουμε

Όσους συγκρατούν το σκοτάδι

Στα τζάμια των νοσοκομείων

Στις χειροπέδες των λέξεων

Στο ανάχωμα του χρόνου

Με το φυτίλι στα δόντια

Κι ύστερα αυτή η μνήμη

Δίχως τη βροχή των ονείρων

θα χρεώσει δέρμα

που δεν υπάρχει  

Όλα τα φώτα συλημένα

Σκουριά χαρτιού

Πάνω στο τραπέζι

Φλέβες σκορπιοί

Δαγκώνονται

Μέχρι να ζήσουν

Απόψε

Θα περπατήσω

Μια έρημο

Μια κόλαση

Μια θάλασσα μελάνι.