Βουβά
όπως γαβγίζουν τα ρήματα
της σάρκας -
απάνω στο τραπέζι
η σχεδία των χειλιών
σε σύνοψη πηλού
τίποτα μονιμότερο
των κρότων
ύστερα το κορίτσι λουλούδι
έκοψε το κεφάλι της
το άφησε στο τασάκι
να σιγοκαίει
φουσκώνοντας όλους τους αφρούς
των ματιών
και τα σκυλιά
με μίτους ουρές
της κόλασης
μελάνι φέρνουν
μελάνι κουβαλούν
στο μεταλλείο
της καρδιάς της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου