Να

Να κλείσει την πόρτα πίσω του

σε εκείνο το μελαχρινό δωμάτιο

που τρίζουν τα νεφρά των εικόνων.

Να συνταχθεί με τον πύθωνα του μεσημεριού

καθώς οι ευκάλυπτοι των τοίχων

θα χτυπιούνται στα μαλλιά του.

Να μελετήσει όλες τις υποψίες

τους κεραυνούς των διαδρόμων

τα ιστία του δρόμου σπασμένα

τα τραγούδια στις καταπακτές των περαστικών.

Να μείνει για λίγο μέσα του

σάρκα με δόντια φωτιάς  

ρουφώντας τα νηστικά του κόκαλα

ό,τι έμεινε στην κρούστα της φλέβας.

Να ζητήσει μια τελευταία χάρη

επ’ αυτοφώρω

να αγκαλιάσει

τη ζωή που έχασε.