Τυφλωθήτω

Απόψε ξέμεινε μεσίστιο σκοτάδι

στο μπαλκόνι

άλλο σφυρί

δεν έχω να προσμένω.

.

Πλένω, στολίζω τα ωραία καρφιά

του ύπνου

με προσευχές.

Μένει αυτή η στάχτη

στα μπατζάκια

να εργάζεται με πλαστικά

χεράκια αυτοχειρίας

όλη μέρα.

Μυρίζω ναφθαλίνη

συντήρησης.

Κάποιος με κρατάει εν ζωή

ανάμεσα σε κίτρινα κρανία.

Σ’ αυτή τη γεωγραφία των αρθρώσεων  

με κλινικούς σφυγμούς αναπαλαίωσης,

περνιέμαι

για αρχάριος θύτης.

Εξω στο προαύλιο

κάποιος

πετάει πέτρες

τυφλές

στο καλοκαίρι

κι εγώ πλένω στολίζω

το καζάνι μου.