Τρίστιχα για την άχνη του δρόμου

Ενας ουρανός ζεματισμένο τσιγάρο.
Χαθήκαμε στη μηχανορραφία των χρωμάτων
θα μας βρει το ανεπίδοτο άσπρο της λέξης.

Διαγωνίως του ψυχοβάλτου
ο τρυπημένος βράχος του πρωινού
μαχαιρώνει τα βλέφαρα με καθρέφτες.

Το μυογράφημα μιας παλιάς φωτογραφίας
άξαφνα οι παλιοί εχθροί γίνονται διάφανοι
φίδι γερόλυκος τους ραντίζει με το σπασμένο μάρμαρο του χρόνου.

Είναι ένας σκύλος που διασχίζει τις χούφτες μου
αγγίζει ένα βάθος όλο δέντρα
τους βάζει φωτιά, ο σκύλος, ο εμπρηστής.

Στο τέλος άρχισαν να φτιάχνουν στίγματα από γαλάζια νερά,
να πλάθουν ανήμπορες φλόγες και τσέπες γεμάτες συλλαβές
στο τέλος άρχισαν να φτιάχνουν ένα πρόσωπο.