Ευσύντακτη αποχώρηση

Επιασε ένα κρύο
παρατεταγμένο πάνω στα ρολόγια
ένα εξόγκωμα γλαύκινο
σαν μήλο κοφτερό του δειλινού
που χορδίζει το μέσα σκότος. 

Μ΄ έπιασε πάλι
το καρφί της ερημιάς
φόδρα νερού που τρέχει απ' τα γόνατα
με μια σφοδρή επιθυμία
να κινδυνεύσω για όλες τις ημέρες της ανάστασης.

Αποσύρομαι με ένα επιφώνημα νυχτωδίας
καθώς η ανυπέρβλητη γεωμετρία
των άστρων
με αλέθει σε πλανόδιες σταγόνες.