Ολα επιστρέφουν σε μουσική

Όλα επιστρέφουν σε μουσική

οι ζωντανοί

κουβαλούν το μέλλον

στο δρεπάνι της δροσιάς

που αφανίζεται.

Πέρα στα δάση οι συμφωνικές λεβάντες

αναλογίζονται την ημέρα 

σαν τροβαδούροι του κενού.

Κανείς δεν λυπάται

κανείς δεν λυπάται για το βότσαλο

που διασχίζει την αβέβαιη φράση

μιας θάλασσας.

Όχι άλλη ποίηση

δεν χρειάζεται η μήτρα της σάρκας

ούτε γαλάζιο φόντο ανθρώπων

σε καταφύγια τύφλωσης

αναμένοντας εκπνοές θαυμάτων.

Στην κόψη της νυχτερίδας

διάφανος

φρενοβολώ

για τα ρευστά

μίγματα

της νύχτας

καθώς όλα επιστρέφουν

σε μουσική

και ο κόσμος εγκαταλείπεται

στα δαχτυλίδια

του νερού που τρέχει

τρέχει για το πουθενά.