Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Τώρα που με βλέπεις

Τώρα που με βλέπεις
υπάρχει μια σπάταλη θάλασσα
με γρατσουνιές
στους τοίχους,
απόκρημνη
για όλες τις οδύνες.
Διστάζουν οι στάχτες
να κάνουν το γύρο του πατώματος
σαν να αδειάζει
το πεδίο βολής
από αίματα.
Αύριο θα ρίξει τούφες
παράθυρα
γεμάτα από ζωή,
αλλά εσύ δεν θα είσαι μέσα
δεν θα είσαι μέσα.

Τώρα που με βλέπεις
ξεφλουδίζουν οι νάρκες
στα δάχτυλα.
ο σκορπιός καπνίζει τη νύχτα
και τα δέντρα κουβαριάζονται
σε ύπνο.
Όλα μετριούνται
με σαρκοβόρο μελάνι.

Τώρα που με βλέπεις
ελάχιστα μπορείς να δεις
τρίβονται τα μάτια
πιπέρι
που θρέφει
πυρκαγιές
ακαταπαύστως.



Δεν υπάρχουν σχόλια: