Προπατορικό ημερολόγιο

Οι μέρες προσχωρούν

σε σύνδρομα στέρησης.

Γυρίζουμε από έναν ουρανό

γεμάτο βρεγμένα σκαλοπάτια

πίνοντας επώδυνα

το πριονίδι της νύχτας.

Η πτώση είναι θυγατρική

του γέρου τυμβωρύχου

που στέκει έξω από τις εκκλησίες

-ελεήμων θαμώνας καταγωγίων-

και μοιράζει κόλλυβα από τη σταύρωση

του γιου του.

Όλα ανάποδα βαλμένα.    

Η πόλη μυρίζει σαν τα αρχαϊκά μαλλιά

ενός κλειστού δωματίου,

ουδέτερα πέλματα το διασχίζουν

διχοτομώντας τους ώμους των τοίχων.

Δεν υπάρχει τίποτα να κοιτάξεις

εδώ

τα γένια μεγαλώνουν

δίχως πρόσωπο

- άοκνοι εργάτες του χρόνου -

γέρνουν τα νεφελώματα

σε άδεια μπουκάλια

Fundador

και ξύσματα αβύσσου.  

Δεν υπάρχει τίποτα άλλο

εδώ

μόνο 

κρεμάστρες

για

κομμένα

κεφάλια.