Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Ενα ποίημα που να μιλάει για πλεούμενα ταβάνια

Λοιπόν
ναι
άφησε
το προζύμι
της νύχτας
να πρήξει
τις φλέβες
άφησε
αρκετά
νύχια
να γραπωθούν
απ' το λεπίδι
τόσα που μοιάζει
απίθανο
να ανεμίσω
την ίδια αυταπάτη
σε αυτό το άγουρο
φύκι
του δωματίου
γεμάτο
από άγριες
σοδειές
βουνών

Αφησε
μια ρυτίδα
στο αλέτρι
να με κόβει
σε δαχτυλίδια
βροχής
άφησε
ότι έπρεπε
για να φιλεύω
κρότους
-κρότους
και ηφαίστεια-
στις γιορτές.



Δεν υπάρχουν σχόλια: