Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Οχι λέξεις, βουή σχημάτων - ίσως


πράσινο, πράσινο ολοκαύτωμα:  σαν μικρά τοπία
σάρκας
στο δέντρο στέρηση
η τρίλια μιας λέξης στο περιθώριο της πέτρας
βλέπουμε νερό
τη στερεότητα των πραγμάτων σε κρίκους παντομίμας·
ό,τι πιο κοντινό στην απόγνωση
-αυτή ακριβώς τη στιγμή –
 η χροιά της λιακάδας
αδέξια βαλμένη στη μνήμη

τίποτα περισσότερο

μια αγρύπνια που περιβάλλει
 τη βεντάλια του στόματος

καθώς τα άνθη κυλούν και χάνονται
και τρώνε
το άδειο χέρι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: