Βίαιη εξέλιξη

Πέτρα τη πέτρα
πατρίδες σώματα
εξόρισα 
κισσούς σιωπές
στο μέτωπο
τώρα πια
μαχαίρια
μαδάνε
τα μαλλιά μου
χτύποι εξόριστοι
μετράνε
τις ρυτίδες

λίγο - λίγο
επιστρέφω
στη συλλαβή
της φλέβας
το δέρμα
της μνήμης
ακουμπώντας.