Μυστήριο μάρμαρο του στίχου

τραύματα λιάζονται
εδώ - εκεί
πάνω στις λέξεις
κέδροι απλώνουν
τα κλωνιά τους
στο γραφείο

μπρούμυτα περνάει
κι ο καιρός
(ξεχάστηκα στα βλέφαρα)
γίνομαι -αίφνης-
πένης
σάρκας,
παραπατάω σε μάτια αμμοχάλικο
κι όλο βρέχομαι
από μάχες

τώρα πλέον ξέρω

ένα παράθυρο θα απεργήσει
από τη νύχτα
σκύλος πυρετός θα σηκωθεί
απ' το κρεβάτι
κάτι θα γίνει
να γκρεμιστώ
από το στίχο