Μάτι στα ψίχουλα των βράχων
ολόγυρα ένας ύπνος καταβρέχει
θεότητες μίσους
πάνω στο πιάτο
πυρετός όλο ψίχα
καταπίνω λοιπόν πυρετούς
τρέφομαι αποκλειστικά
με αράδες ποταμών
από έκρηξη στήθους
ασώπαστα που βροντάει
απόψε
η ρίζα των δέντρων
και λέω
μέσα στο ποτήρι στεγνώνει
το βαμβάκι της νύχτας
θα μας βρουν, δεν θα μας βρουν
και λέω
μαντεύω όλους τους μέλλοντες νεκρούς
από τα δευτερόλεπτα στα μαλλιά τους
κοιτάζω στον καθρέφτη τα δικά μου
το αρχαίο αλάτι που τα ορίζει
σκορπίζω
προς μιαν απόσβεση
ζωής
ξένη με τη δική μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου