Στο όφελος του ξυραφιού
η λέξη πάχνη
βρέχει τις ωμοπλάτες
τα μάτια της πόλης
βρέχει με αρτηρίες
και τα οικήματα των ρωγμών
όλα
συθέμελα
λησμονούν τη δροσιά της εφηβείας.
Θνητή ιστορία
της ανάστασης
εναγκαλίζομαι το χαμό
όπως το μέλι
στην πείνα των αστεριών.
Διαμένω σε λέξεις
σε άδεια πατώματα λέξεων
βομβίζω ρήματα πέτρες
με όσφρηση κεραυνών
από σχισμένα χαρτιά ποίησης
χθες γεννήθηκα
σήμερα διαστέλλομαι
αύριο υποσιτίζομαι
με όνειρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου