Το μεροκάματο του τρόμου

Υφίσταμαι τους θερισμούς

των λέξεων

ταξινομώ σκοτάδια

σε υπόγεια

πλέκω χαμόγελα

από θραύσματα ερειπίων

Βάρδια κανονική

με ένσημα

και φύλλα ρολογιών

για πληρωμή

Μόνο

καμιά φορά ξεχνιέμαι

και ζωγραφίζω παράθυρα

πάνω στα αινίγματα

φτιάχνω φεγγίτες

έναστρους

που πιπιλίζουν σάρκες

μικρά ακαταπόνητα

ναυάγια

που θάλπουν

κάποια μέρα

θα ζωγραφίσω

κι εμένα

(πρόσωπο, χέρια, ρυάκια,

σπήλαια και σιωπές)

και τότε φοβάμαι

πως θα αρχίσω

να υπάρχω.