Αντρας και γυναίκα (ΙΙ)

Απέραντες στιγμές
μέσα σε αντικρουόμενα πυρά
σαν ναυαγοί που ένα μόνο
όνειρο τους δόθηκε
να μην βρεθούν ποτέ.
Κι άλλες φορές
τη μυστική ζωή των φύλλων
ιστορώντας
χέρι με χέρι κρατημένοι
-χέρσος δεσμός που λησμονήθηκε-
μετρούσαν τα υπόγεια
με μιαν κούραση μαρμάρου.
Αθόρυβα.
Αρμονικά.
Λάμποντας μαρτύρια.
Ενα πρωί
έντυσαν με σεντόνια
τα υστερόγραφα,
κάρφωσαν με πρόκες
τις σιωπές,
φόρεσαν ο ένας τον άλλον
για να χωρέσουν
στο σκοτάδι.