Διανυκτερεύον σφαγείο

Ο κόσμος να ανοίξει
σε μια κατάκτηση πυρική
όπως το αίμα στάζει στους υακίνθους
όπως η τέφρα ταξιδεύει στις ρυτίδες
όπως οι δρόμοι στέκουν άνεργοι δίχως σκιές
όπως ο θόλος της μετάνοιας βασιλεύει
όπως το ψάρι καρπώνεται την όραση
όπως ο θάνατος παγιώνει την άλαλη λεοντή του.
Είμαστε οι χωλοί των λουλουδιών που κάηκαν
είμαστε οι κορδέλες των καπνών που έρχονται.
Ο κόσμος να ανοίξει
σε μια ωραιότητα οστών
εν μέσω άστρων
φτιαγμένων από κλίμακα
να γίνει πτώση και βραχώδης
καταρράκτης
να γίνει ύλη υδραργύρου 
και να τρέξει
να αφήσει να χυθεί το δηλητήριο
στα τζάμια
ο κόσμος να απλώσει
σαν παράσταση
έσχατος
κυανός
κουκούλι αγκαθιών.
Είμαστε οι χωλοί των λουλουδιών που κάηκαν

είμαστε οι κορδέλες των καπνών που έρχονται
τα σύμβολα της ανατολής που χάθηκε.
Φλόγες γεννούν ουρανούς
ουρανοί τραγουδούν τα μαύρα φύλλα
ευλογημένα σύνεργα καταστροφής
στον ατελείωτο χειμώνα.
Ο κόσμος να πετάξει τρομαγμένος
με σάβανα βροχής στο στόμα
καθώς η μουσική θα μοιάζει
με χείλη ανοιγμένα από έκρηξη
καθώς ο ήχος θα μορφάζει
στο κρεβάτι αδικαίωτος
καθώς οι μέρες
θα συμφέρουν νικημένες.
Είμαστε οι χαρταετοί στο πεδίο βολής
είμαστε η καρδιά της νύχτας σε ένδοξη ταφή
θηράματα ακατέργαστα
της λάσπης
επίλοιποι
νυκτοπόροι
μεταπλαστοί
οι τελευταίοι επιζώντες
των βράχων.
Με έναν αντίλαλο υδάτων
ο κόσμος θα αποπλεύσει
μαδημένος
καθώς ο ήλιος
χάρτινη οχιά
που ατμίζει
θα περιμένει την επόμενη γενιά
γελώντας.