Για τι πράγμα μιλώ

Φυσάει θρόμβος.

Σας μιλώ για τον τελευταίο ορίζοντα

Που σκονίζει τα δόντια μου

Και τους επιληπτικούς καθρέφτες

Που φοράω για γυαλιά

Για τι πράγμα μιλώ;

Αυτά τα πρωινά κατάγματα

Με τα γκρίζα έπιπλα

Που συγκρατούν το πάτωμα

Τον άχρονο λαιμό

Που ολοένα και περισσότερο

Λησμονεί

Την τραγωδία ενός ύστατου τσιγάρου

Τις σαύρες που χαζεύουν

Τους σπάγκους του ήλιου

Στο μπαλκόνι μου

Γι’ αυτά μιλάω

Καθώς φυσάει θρόμβος

Και χάλκινα χέρια

Μου φορούν

Ετοιμόρροπα

Φτερά

Που δεν πετάνε.