Το έσχατο ψύχος

Κάνει ένα κρύο απόψε στο στίχο
σιρόπι παγωνιά στο στόμα,
αυτό κάνει.

Πάει κι έρχεται ένας σκύλος
με μάτια μελάνι
γδέρνει τα κρανία των δαχτύλων μου,
αλλά εγώ στο ορυχείο του κροτάφου
μαζεύω πριονίδια
για το χειμώνα.

Δεν έχω άλλες λέξεις να ζεστάνω,
κοιμάμαι σε μπόγους ρήματα
και επίθετα στουπιά
ξυπνάω με λείψανα χαρτιά στα γόνατα
ακούγοντας τις πινελιές των ρούχων
να σωπαίνουν.

Μέσα στο τόσο κρύο
μετράω τους καπνούς
του στήθους
μέσα στο τόσο ψύχος
φοράω
κοντομάνικη ήττα.