Πίνει ο άνεμος αλμύρα,
μας πίνει ο άνεμος
αυτό λοιπόν -
λέω:
ιδού, μοβ ανωνυμίες
σε σπασμένα ποτήρια,
απόβαρο κραυγής
στα δόντια
αυτό λέω
σταγόνες μάνες
να γεννούν ποτάμια
στους καρπούς των γραμμάτων
πατρίδες μακρινές
των ρυτίδων
να μένουν άταφες
μα, δεν αρκεί να ποθείς
να θάβεις φλόγες πρέπει
στα βύσσινα των ματιών
κι ύστερα να φουσκώνει
ο κόσμος
να πρήζεται η φάρα
των δαχτύλων
κι όλο να πλησιάζεις
στη στέπα
του εαυτού
με κόκκους γύμνιας
στο μέτωπο
αυτό λέω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου