Το δέντρο σκοτάδι
ξεκρεμάστηκε
και όλα τα πουλιά
γεννούν τις πέτρες της ημέρας
φαντάροι χτυπούν το χώμα
με μαχαίρι
να ουρλιάξει
και τα αυτοκίνητα
αρόδο
φουσκώνουν στον ένοπλο ήλιο
είναι τα ερπετά μαλλιά των ποιητών
είναι το στόμα ζωστήρας του ψαριού
το δέντρο σκοτάδι
ξεκρεμάστηκε
ράγισε ο θώρακας
της αγάπης μου
κι από ψηλά
το θηρίο Χέλντερλιν
μου κουνάει το μαντήλι
1 σχόλιο:
Κα[ως έτσι, ακαριαία ερχομαστε αντιμέτωποι με το θηρίο που οι ιδιοι εκτρέφαμε στις μυστικες γωνίες του φιλάρεσκου μυαλού μας. Και μετά ρωτάμε αφελώς: "Πως και γιατί" και αναρωτιώμαστε ανερυθρίαστα "Μετά τι?" αναπάντητα ερωτήματα μισοφαγωμενων συνειδήσεων που καποτε υπήρξαν ανθρωπινες.
(σας εχω πει ποσο με τσακίζουν οι λέξεις σας)
Δημοσίευση σχολίου